تعاریف منسوجات بدون بافت

بنا به تعریف صورت گرفته در استاندارد 1980: 9092 ISO منسوجات بی بافت عبارتند از یک ورقه، صفحه یا لایه از الیاف که به صورت جهت دار یا تصادفی در اثر درگیری لیف و الیاف ها به طریق فعل و انفعالات مکانیکی، حرارتی یا شیمیایی به هم متصل گردیده و به صورت صفه ای صاف یا دارای منفذ که از الیاف های تفکیک شده یا از پلاستیک های ذوب شده ساخته شده اند. منسوجات بی بافت توسط بافت با نخ یا تریکو بافی و یا از طریق تبدیل الیاف به نخ به وجود نیامده اند.

الیاف: برای آنکه ماده ای دارای ویژگی های لیفی باشد باید دارای نسبت طول به قطر بالا بوده و ویژگی های مناسب برای فرآیندهای تبدیلی به منسوجات را دارا باشد. از جمله مهم ترین این خصوصیات می توان به ویژگی های استحکامی مناسب (مانند استحکام و ازدیاد طول تا پارگی) انعطاف پذیری، پایداری خوب در برابر عوامل محیطی (همچون نور، رطوبت و قابلیت انحلال پایین) پایداری حرارتی مناسب و غیره اشاره نمود.

الیاف مورد استفاده در تولید منسوجات بی بافت می توانند دارای منشاء طبیعی یا مصنوعی باشند. الیاف تشکیل دهنده ممکن است به صورت الیاف کوتاه یا فیلامنت های مداوم بوده یا در محل (در مرحله تولید لایه) تشکیل شوند.